sábado, 23 de febrero de 2013

Araguaney el árbol Nacional de Venezuela

Su nombre científico es Tabebui Chrysantha. Tabebuia es de origen indígena y Chrisantha se deriva de los vocablos griegos que significan "voz de oro".
En toda la topografía venezolana se puede disfrutar de estupendos paisajes amarillos, adornando las bellezas naturales y el sentir que estamos en Venezuela.
El 29 de mayo de 1945, en resolución Conjunta de los ministros de Agricultura y Cría y Educación se declaró oficialmente éste árbol como árbol Nacional de Venezuela, en tributo a su extraordinaria hermosura.
En los primeros meses del año, cuando la naturaleza del suelo venezolano toma aspecto de la calcinación por la fuerza de los rayos solares y la ausencia de las lluvias, el Araguaney irrumpe en apretados y áureos ramos florales al final de sus desnudas ramas, por esta razón Rómulo Gallegos llamó a los primeros meses del año "la primavera de oro de los araguaneyes".


Es difícil no sentirse subyugados por la serena pero intensísima voluptuosidad cromática de este árbol -no tiene nada que envidiar a los cerezos en flor-cargado hasta la gula de flores de un amarillo oro intenso que, parecieran querer, cada una de ellas (agregadas en copos o racimos) sobresalir sobre las que están delante. 





8 comentarios:

  1. Κι εδώ να σου καταθέσω τον θαυμασμό μου γι αυτό το πανέμορφο δέντρο που δικαίως κρίθηκε Εθνικό δένδρο της Βενεζουέλας!
    Το χρωμα του σου δίνει ζωντάνια και μόνο που το κοιτάς,πόσο μάλλον να το ζεις!Αλήθεια, άρωμα έχει;
    Ακόμα κι αν έχει μόνο θωριά,είναι χάρμα ειδέσθαι!
    Καλό νοσταλγικό (αρκεί να μην πονάει) Σαββατοκυριακο!
    Φιλικά
    Χαρά

    ResponderEliminar
  2. @ Χαρά Θ.,

    Καλώς σε βρίσκω, καλή μου φίλη!
    Είναι ένα πανέμορφο δέντρο που το βλέπεις να δεσπόζει ανάμεσα στο καταπράσινο της βενεζουελάνικης φύσης και όντως είναι «χάρμα ειδέθαι»! Κι αν τύχει να έχει κοντά και το άλλο ωραίο δέντρο το «Απαμάτε» (Apamate) με το πορτοκαλί ή λιλά χρώμα των ανθών του, τότε ναι… χαζεύεις.
    Όχι δεν έχει άρωμα, αλλά τι το χρειάζεται;

    Σ’ ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου και σε τούτο το blog μου.
    Πολύ το εκτιμώ!

    Να έχεις κι εσύ ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!

    ResponderEliminar
  3. Ξέχασες λοιπόν οτι δεν είναι η πρώτη φορά;(http://straven.blogspot.gr/2013/02/caracas-la-sucursal-del-cielo.html)και χάρηκες που με είδες; Αφού ξέρεις πια οτι ακολουθώ τα βήματα που μου χαράζει η ομορφιά και η ευαισθησία
    Και φυσικά χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ, και μαθαίνω για έναν τόπο που εσύ αγαπάς σα δεύτερη πατρίδα και εγω ποτέ δε θα γνωρίσω.
    Νάσαι καλά και η νοσταλγία σου να γίνεται εικόνες ομορφιάς και γνώσης για μας!

    ResponderEliminar
  4. @ Χαρά Θ.,

    Αχ, βρε Χαρουλάκι, (σόρρυ, αυτό είναι πατέντα του Ντένη, το σβήνω το Χαρουλάκι και διορθώνω, Χαρά μου), αν διάβαζες μια πρόσφατη ανάρτηση στο «Μηθυμναίος», την Αναβάθμιση τώρα… (http://mithymnaios.blogspot.gr/2013/02/blog-post_11.html) σίγουρα θα με δικαιολογούσες…
    Σε προτρέπω και σε παραπέμπω να τη διαβάσεις.

    Κι εγώ χαίρομαι, θέλω να ξέρεις, γιατί ακριβώς γι’ αυτό το λόγο το έφτιαξα τούτο το blog, για να γνωρίσουν και οι εδώ φίλοι μου αυτή τη δεύτερη πατρίδα.
    Βάζω ό, τι καλύτερο μπορεί πιο όμορφα να ανταποδώσει, την ομορφιά της.

    Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ και να με συγχωρείς!

    ResponderEliminar
  5. Λοιπόν δε θα το πιστέψεις ΟΛΑ τα υποκοριστικά μου ανήκουν στο Ντένη. Του τα έχω εκχωρήσει,δικαιωματικά,όσο κι αν αυτό μπορεί να παρεξηγηθεί(και του ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων),για μένα είναι ένας σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου, όσο κι αν δε το μάθει ίσως ποτέ .
    Πάμε τώρα στα υπόλοιπα. Την ανάρτηση εκείνη τη διάβασα, κι όσο κι αν η πρώτη σκέψη ήταν όλοι παθαίνουμε το ίδιο, δε στο κρύβω υπήρξε και δεύτερη...οτι αναφέρεσαι επι συγκεκριμένου... και γι αυτό δεν σχολίασα.Το λέω τώρα λοιπόν και ζητώ συγγνώμη κι απο σένα,αν σ αδίκησα.
    Λοιπόν επιβεβαιώνω,οτι κι εγω το παθαίνω, καίγεται σιγά-σιγά ο σκληρός δίσκος και δε ξέρω αν πρέπει α ελπίζω σ αναβάθμιση.
    Δεν έχω λοιπόν αν σε συγχωρήσω για κάτι,πλάκα έκανα
    Συνέχισε να μας ταξιδεύεις...
    Καλό Ξημέρωμα

    ResponderEliminar
  6. @ Χαρά Θ.,

    Άξιος νονός, λοιπόν ο Ντένης! Εγώ απλά διόρθωσα ακριβώς για να μην παραβώ το κοπυράιτ…
    Έχω την εντύπωση, ή μάλλον τη σιγουριά ότι και για εκείνον η Χαρά είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό άτομο. Το επιβεβαιώνω κι εγώ, άλλωστε, στο λίγο χρόνο που γνωριζόμαστε.

    Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ότι αναφερόμουν «επί συγκεκριμένου»; Αλλά ας μην το αναλύσουμε εδώ…

    Δεν παρεξηγώ ποτέ για λεπτομέρειες, Χαρούλα (αυτό είναι επιτρεπτό) αλλά γιατί θα πρέπει να μιλάμε για παρεξηγήσεις; Δε χρειάζεται.

    Εγώ πάντως την αναβάθμιση θα την επιδιώξω… για φαντάσου να ξεχάσω ότι με είχες ξαναεπισκεφτεί εδώ.

    Τώρα θα περιμένω το επόμενο σχόλιό σου να είναι εις την ισπανική παρακαλώ. Για εξάσκηση…

    Να ‘σαι καλά, Χαρούλα!

    ResponderEliminar
  7. Ωραίο το κίτρινο χρώμα, πολύ ομορφιά, όμως γράφεις (Chrisantha se deriva de los vocablos griegos que significan "voz de oro".)

    No debia ser "¿flor de oro?"


    Δεν ξέρω πάντω πολύ ομορφιά των τροπικών.

    χαιρετισμούς

    Γαβριήλ

    ResponderEliminar
  8. @ pylaros,

    Γαβρίλη για να νιώσουν όλοι ότι πάντα θα χρειάζονται την ελληνική γλώσσα για να αποδώσουν την όποια επιστημονική ονομασία σε όλους τους τομείς. Και βέβαια se deriva de los vocablos griegos «flor de oro». «Χρυσό άνθος», όπως και είναι!

    ResponderEliminar