Una oración por Venezuela desde Grecia

 

Oremos por Venezuela para que llegue la paz en estos momentos difíciles que vive nuestro país. En Tu nombre Dios mío clamamos todos por la paz y la restitución de justicia para construir un futuro lleno de esperanza y unidad.

¡Amen!

Sabores Valencianos del Ayer

 

Los jóvenes recién amanecidos, se habían coleado en una fiesta de graduación en el Círculo Militar, piden en la Arepera "Mayantigo "su arepa "medioluto""(caraotas y queso), un borracho definitivo solicita un "nervioso"(mondongo. Al frente en la planta baja del Hotel "Excelsior" los chinos preparan la comida para el primer Restaurante de su especialidad en Valencia, "El Asia". Todas las habitantes de la ciudad habían probado los pollos asados y sus respectivas hallaquitas de "Asados El Bosque", debajo lo que es hoy la parte oeste del Elevado "El Viñedo". Los ciudadanos de las décadas del 60 y 70 (siglo 20) sabían donde comer bueno, barato y sabroso. Los niños que iban al centro de la ciudad, sufrían pataletas si no les daban helados de "Crema Polar," una costumbre que luego suplantó Concetto Di Tomasi con su Heladería "Olimpia". Pocos ignoraban que, en la esquina de Cruz Verde en la Pastora Valenciana, se vendían afuera unos ricos perros y dentro del local unos exquisitos jugos de frutas en "Mi Juguito". Su dueño hombre huraño, afirmaba que no eran jugos, "son néctares". Se dice que en Carabobo no se vendieron unos "perros calientes" más deliciosos y baratos que los de "Víctor" al lado de la Iglesia el Viñedo. Pero si de pizzas se trataba, "La Toscana" al lado del Club de la "Pepsi Cola" no tenían rival, su dueño luego instaló el negocio dentro de los terrenos de la Plaza de los "Inmigrantes "en Guaparo a cambio del cuido de la misma (¿están cumpliendo?). Cualquier adolescente deseaba probar las merengadas o batidos acompañados de hamburguesas (de verdad) del "Oh Que Bueno" en la entrada principal de la Urb "El Viñedo" o en su defecto "El Cubanito" con el mismo menú. Existen muchísimas fotos de las colas de clientes esperando un "Dia de las Madres" su paella en "La Pilarica" en el edif. Los Cospes en la calle Colombia. Y para los paladares ítalos estaban a la orden las pastas del "Módena" y el "Véneto" (todavía funcionan). Ahora si un visitante exigía una comida criolla, no quedaba otra opción que llevarlo al restaurant "La Línea" por San Blas. Un reconocido experto en gastronomía, editor de la revista "Exceso", Benjamín Flimart, afirmó: en Valencia lo único que vale la pena son las tostadas crujientes de "Perecito", por supuesto hubo protestas. 

Luego se impuso la colonización del gusto y la comida "chatarra" instaló su dictadura. Ah malaya los tiempos del restaurante "Madrid", funcionaba en donde levantaron ese edificio conocido como “Torre Victoria".

* Escrito por Douglas Morales P.

* Ilustraciones de Marcelino Juarez

 

Colonia Tovar - Venezuela

 Η Colonia Tovar είναι πόλη της Βενεζουέλας στην πολιτεία Aragua. 

Ιδρύθηκε στις 8 Απριλίου 1843 από μια ομάδα Γερμανών μεταναστών από το τότε Μεγάλο Δουκάτο της Βάδης. Χαρακτηρίζεται από τη διατήρηση του πολιτιστικού αποτυπώματος της καταγωγής του, γι' αυτό και αποκαλείται «η Γερμανία της Καραϊβικής» ή «Ο Γερμανικός Λαός της Βενεζουέλας». Φημίζεται για τον πολιτισμό του, για το εύκρατο κλίμα και για την εγκαρδιότητα των ανθρώπων του. Βασικά εξαρτάται από τη γεωργία και τον τουρισμό. Βρίσκεται 65,5 χλμ. δυτικά του Καράκας, της πρωτεύουσας της Βενεζουέλας και σε υψόμετρο σχεδόν 2.000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Έχει μια πολύ ποικίλη γερμανική γαστρονομία. Από το 1990, έχει παρουσιάσει υψηλό ρυθμό δημογραφικής ανάπτυξης, από 3.373 σε 14.161 κατοίκους το 2011.

 Απολαύστε το παρακάτω βίντεο

 

El Café Venezolano

Desde el colorido de los cafetales en Venezuela, hasta los tipos más comunes de café. Como pedirlo y como tomarlo. 

VALENCIA, la novia del Sol

Con esta bellísima ilustración de mi amigo Marcelino Juárez (MARCE en Instagram) y su excelente texto que publicó en https://www.instagram.com/p/CqK9OnZOVpi/, dedicada a nuestra Valencia querida que hoy 25 de Marzo cumple 468 años de fundada. Así que yo me uno y saludo en sus cumpleaños mi ciudad en la cual viví 41 años. ¡Viva Valencia!

VALENCIA, la novia del Sol. Les comparto mi ilustración dedicada a nuestra Ciudad de este año. ¿Cuántos lugares Icónicos reconocen en la imagen? 

El 25 de Marzo se cumplen 468 años de su Fundación y desde ya lo celebramos con todo el amor posible. Amor por esta ciudad que anda abrazando cada vez más su identidad, que como todas posee luces y sombras pero que no deja de mantenerse en pie. 

Valencia fue capital de Venezuela en tres ocasiones: en 1812 momento en el que los poderes públicos del Gobierno provisional se trasladaron allí durante la Guerra de Independencia de Venezuela y provisionalmente tanto en 1830 con la disolución de la Gran Colombia como en 1858 cuando triunfó la Revolución de Marzo. 

Durante la Guerra de Independencia, Valencia fue teatro de grandes acontecimientos, contándose como el más célebre de ellos a la Batalla de Carabobo el 24 de junio de 1821, en la zona que hoy en día se denomina "Campo de Carabobo" ubicado a unos veinte (20) kilómetros de la ciudad, posteriormente, a los seis días (el 30 de junio de 1821) se creó allí el Concejo Municipal, que vino a ser el primero de Venezuela. Valencia ha gozado de fuero universitario desde 1852, cuando se crearon cuatro facultades universitarias en el Colegio Nacional de Primera Categoría que luego de diversas transformaciones pasó a ser lo que se conoce en la actualidad como la Universidad de Carabobo, siendo el punto de partida para el nacimiento de múltiples institutos de educación superior que han surgido en la región. 

Muchos han sido sus hijos ilustres: Arturo Michelena, Rafael Pocaterra, Renny Ottolina, Aldemaro Romero, Eleazar Agudo, entre tantos y en diferentes áreas de la ciencia, el arte, la política.

Orgulloso de haber nacido en esta tierra, desde ya me adelanto para darte el feliz cumpleaños Valencia, dibujándote y llenándote de colores.

Marce.- (Marcelino Juárez)

Των Ελλήνων οι Κοινότητες και η αδιάλειπτη παρουσία τους στις εθνικές επετείους

Στην Ελληνική Κοινότητα της Βαλένσια στη Βενεζουέλα, ανέκαθεν γιόρταζαν και τιμούσαν με περηφάνια, λαμπρότητα και ενθουσιασμό τις εθνικές επετείους. Ιδίως, στα χρόνια που ευημερούσε (1990 – 2000) κρατούσε ζωντανές τέτοιες πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως και τις παραδόσεις μας. 

Η παράδοση, όπως ξέρουμε, είναι η συνέχεια, είναι η αλυσίδα, είναι ο δεσμός των περασμένων με τα τωρινά και τα μελλούμενα. Είναι αυτή που συνδέει τις γενιές μεταξύ τους. Είναι οι πολιτιστικές αξίες του παρελθόντος που εξακολουθούν και σήμερα να αρδεύουν τον πολιτιστικό μας χώρο και να προσθέτουν στο παρόν στοιχεία από τις εθνικές μας ρίζες. 

Πρωταγωνιστές σ’ όλα αυτά ήταν οι μαθητές και οι νέοι μας. Με τις παραδοσιακές ενδυμασίες τους και με χορούς ελληνικούς. Με σεβασμό στην παράδοση και την διαχρονικότητά της, έδιναν, κάθε φορά, ένα ιδιαίτερο γιορταστικό χρώμα. 

Με στόχο πάντα να φτάσουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Με πρώτες τις άξιες δασκάλες που, με φιλότιμες προσπάθειες, δίδαξαν και εμφύσησαν στα παιδιά τα ελληνικά και πατριωτικά ιδεώδη. Ήταν, φυσικά, και οι γονείς όπως και κάποιοι άλλοι που βοηθούσαν στις ανάγκες. Κι αυτό πάντα με  προίκα και εφόδιο την ελληνικότητα που όλοι γενικά φέρναμε μέσα μας.

          Ελλάδα δεν είναι μόνο η πατρίδα μας. Υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα, που κανείς δεν πρέπει να παραμελεί και όλοι οι Έλληνες πρέπει να την υπολογίζουν. Είναι η Ελλάδα της Διασποράς – η μεγάλη Πατρίδα μας με τον θαυμάσιο Λαό της, που ζει και διαπρέπει σε ξένους τόπους. Που αγωνίζεται, που μάχεται, που σκέπτεται, που δημιουργεί, που διδάσκει… Η μεγάλη Ελλάδα της Διασποράς. Ας μην το ξεχνάμε.

Βενεζουέλα ως μάθημα Γεωγραφίας…

Όσο κι αν μιλάμε και αναφερόμαστε στην αγαπημένη μας Βενεζουέλα, ποτέ δεν δώσαμε την ανάλογη σημασία ώστε να κάνουμε γνωστές εδώ μερικές γενικές λεπτομέρειες αυτής της υπέροχης χώρας. Νομίζω ότι, επιτέλους, θα πρέπει να γίνει, έστω και με έναν συγκεκριμένο τρόπο: ως μάθημα Γεωγραφίας, ας πούμε.

Αναμφισβήτητα είναι μια όμορφη χώρα που αιχμαλωτίζει τον οποιονδήποτε. Οι άνθρωποι της, τα έθιμά της, οι πόλεις της και τα όμορφα τοπία της, καθώς και η ποικίλη πανίδα και βλάστησή της κάνουν τη Βενεζουέλα μια χώρα που αξίζει να γνωρίσετε.

Η Βενεζουέλα είναι ανεξάρτητο κράτος από το 1811. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής, και αποτελείται από ένα ηπειρωτικό τμήμα και έναν μεγάλο αριθμό μικρών νησιών και νησίδων στην Καραϊβική Θάλασσα. 

Η ηπειρωτική επικράτεια συνορεύει στα βόρεια με την Καραϊβική Θάλασσα, στα δυτικά με την Κολομβία, στα νότια με τη Βραζιλία και στα ανατολικά  με τη Γουιάνα. Η έκταση της επικράτειάς της καλύπτει 916.445 km². Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 2021, είναι 28.704.947 κάτοικοι με μέτρια πυκνότητα πληθυσμού 31 κατοίκους ανά km². Ο πληθυσμός της συνιστά ένα μεγάλο πολυεθνικό μωσαϊκό ευρέως μικτό, ενσωματώνοντας αυτόχθονες, ευρωπαϊκές, αφρικανικές και σε μικρότερο βαθμό ασιατικές φυλές, μια κατάσταση που επηρεάζει τον πολιτισμό της.

Η ομοσπονδιακή της πρωτεύουσα είναι το Σαντιάγο ντε Λεόν ντε Καράκας. Ή σκέτο Καράκας. Υποδιαιρείται σε 23 ομόσπονδες πολιτείες και ομόσπονδη Περιφέρεια της Πρωτεύουσας οι οποία περιλαμβάνει την πόλη του Καράκας και τις Ομοσπονδιακές Εξαρτήσεις που αποτελούνται από περισσότερα από 311 νησιά, νησίδες και κοιλάδες. Οι μεγαλύτερες πόλεις της είναι το Μαρακάιμπο, η Βαλένσια, το Βαρκισιμέτο, το Μαρακάυ κ.α.

Η «ακανόνιστη» γεωγραφία της συνδυάζει άνυδρες περιοχές, ζούγκλα, εκτεταμένες σαβάνες του περιβάλλοντος Llanos και των Άνδεων. Διαθέτει το μεγαλύτερο σύνολο προστατευόμενων περιοχών στη Λατινική Αμερική, που ονομάζονται: Περιοχές Υπό το Ειδικό Καθεστώς Διοίκησης, οι οποίες καλύπτουν περίπου το 63% της εθνικής επικράτειας.